Bir gün başka bir rüzgarın, onları yeniden kavuşturması için karşılıklı, gönülden dua ettikleri bir anda, yine şiddetli bir rüzgar çıkar. İki sevgili dualarının kabul olduğunu düşünerek bir an önce birbirlerine kavuşmak umuduyla kendilerini bu rüzgara bırakır..
Ancak kavuşmak yerine bu kez bilmedikleri diyarlara savrulup giderler.. Artık birbirlerini görmeleri konuşmaları, haberleşmeleri de imkansız olmuştur. Acı içindedirler ama buna rağmen iki sevgili birbirlerini sevmekten, her gün , düşünmekten ve bir gün elbet kavuşacaklarını ümit etmekten asla vazgeçmezler.
Aradan uzun bir zaman geçmiştir. Tam ümitlerini kestikleri biranda sevdiklerini karşılarında görüverirler.... O an yıllar önce ettikler bir duayı hatırlarlar.
"Allah'ım bizi, birbirimizi her şesiyle sevmeyi öğrendiğimizde kavuştur.
Öyle kavuştur ki sevdamız sonsuza kadar sürsün..."
İşte sevgi böyle bir şeydir. Yürekten seven insanlar, sevdiğinin kusurlarını görmez, ya da görmemezliğe gelirler. Büyük sevgiler, engellere rağmen sürer.
Denizleri aştırır, Ferhatlar dağlar deler.
