Bunlar kendilerini, deniz kenarında cennet gibi bir yerde buldular. Bir yeşil otlak kurulmuş. İçinde nebîler sultanı, Muhammed Mustafa (s.a.v.) etrafında ashab-ı kirâm (r.a) oturmuşlar. Bu kırk kişi otağın taşrasından bakıp gördüler ki, tahkir edip küçümsedikleri adam, al bir elbise içinde belinde pırıl pırıl bir kılıç, Resûlullah’ın önünde edeb ve tazim ile başı önünde diz çöküp oturmuş.
Rasûl-i Ekrem Efendimiz buyurmuş:
— “Ya Hayrettin! Allah’a tevekkül et. Kendi yerine dön. Kâfirlere ve hasmın olan münâfıklara karşı zafer kazan.
Rüya bitmiş, uyanıp: “Essâlâtü vesselâmü aleyke yâ Rasûlallah!” demişler.
Sabahleyin bir araya gelip hali öğrenince, bizi bırakmayan üç kişi aleyhimizde konuşan diğerlerine;
— “Gözünüzle gördünüz mü, nerde ne varmış? Rasûlün sancağını çekip ömrünü din-i mübin uğruna harcayan gazileri siz boş mu sanırsınız?
O gâzi size de, Müslümanlığını da gösterdi. Siz de ne olduğunuzu şimdi bildiniz mi?” (B. Hayrettin Paşa’nın Hatıraları )
