Büyüklerden bir zat, ahaliden para toplamak istedi.
Düşmana karşı tedbir almak, bazı mevkileri tamir ve tahkim için.
Halk bu parayı vermedi.
O büyük zat, bundan mahzun oldu ve ağladı.
Geceleyin, yatsı namazından sonra birdenbire bir adam geldi ve o büyük zatın önüne bir kese içinde iki bin akçe bıraktı.
Bu parayı dilediğiniz işe sarfediniz.
Bu meçhul insan, Ebu Amr.
O büyük zat parayı kabul etti ve ona iyi dualar etti.
Sabahleyin o büyük zat, dostlarından ve yakınlarından ibaret bir kalabalık topladı, keseyi meydana çıkardı ve sevinç içinde:
Biz, dedi;
Dün gece Ebu Amr bana, müslümanların kendilerini düşmana karşı müdafaa etmeleri için iki bin akçe getirdi.
ALLAH iyiliğinin karşılığını versin.
Birdenbire Ebu Amr'ın kalabalık içinde doğrulduğu görüldü.
Ebu Amr haykırdı:
Dün gece size verdiğim para anneme aitti.
Annem paranın bu işe sarf olunmasına razı değildir.
Lütfen bana iade ediniz ki, ben de kendisne vereyim.
Büyük zat hemen elini keseye atıp Ebu Amr'a uzattı.
Ebu amr keseyi aldı ve oradan uzaklaştı.
Yine akşam, gece, yatsı namazından sonra o büyük zat odasında bir köşeye çekilmiş düşüncede.
Yine Ebu Amr birdenbire geliyor.
Yine elinde aynı kese ve kesenin içinde iki bin akçe.
Ebu Amr parayı o büyük zatın önüne koyuyor ve fısıldıyor:
Parayı veriyorum ve sizden tek bir şey rica ediyorum:
Bu parayı dilediğiniz işte sarfediniz ama ikimizden başka kimse birşey bilmesin..!
